بررسی پاسخ به درمان سنگهای مجاری ادراری با پلی سیترات پتاسیم در کودکان

زمینه: عوامل فیزیکی و شیمیایی خاصی بر تشکیل سنگ های مجاری ادراری تأثیر می گذارند. امروزه روش های مختلفی شامل افزایش دریافت مایعات، اصلاح رژیم غذایی، درمانهای دارویی، روش های سنگ شکنی و جراحی برای درمان سنگ کلیوی به کار می‌روند. هدف: مطالعه به منظور تعیین میزان پاسخ دهی سنگ های مجاری ادراری به درمان دارویی با پلی سیترات پتاسیم در کودکان انجام شد. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی گذشته نگر، کودکان زیر 14 سال که طی 5 سال (88-1383) به دلیل سنگ های مجاری ادراری به بیمارستان های مفید و لبافی‌نژاد تهران مراجعه نموده بودند، بررسی شدند. تمام بیماران در ابتدای ورود یک سونوگرافی اولیه مبنی بر تأیید وجود سنگ داشتند. متغیرهای مورد بررسی شامل سن، جنس، شکایت اولیه، بررسی های آزمایشگاهی و رادیولوژیک، موقعیت درگیری سیستم ادراری، اندازه سنگ، علل تشکیل، آنالیز سنگ، روشهای درمانی و میزان موفقیت درمان با قلیا بود. حذف کامل سنگ، دفع سنگ یا کاهش اندازه آن در سونوگرافی‌های بعدی به عنوان پاسخ مثبت به درمان با پلی سیترات پتاسیم تلقی شد. یافته ها: از میان 109 بیمار مورد مطالعه، 91 مورد با پلی سیترات پتاسیم درمان شدند که در 51 بیمار (%56) پاسخ درمانی مثبت بود. در آنالیز سنگ ها شایع‌ترین نوع سنگ (%50) اگزالات کلسیم و شایع ترین علت تشکیل سنگ هیپرکلسیوری (%25) و بعد از آن هیپریوریکوزوری (%19) بود. میزان بروز سنگ، در سنین 1 تا 3 سال و در سیستم ادراری فوقانی به ویژه سمت راست شایع تر بود. شایع‌ترین شکایت اولیه، ادرار خونی (%20) بود. بیشترین سنگهایی که به درمان با پلی سیترات پتاسیم جواب دادند، سنگهای اگزالات‌کلسیمی بودند. میزان پاسخ به پلی سیترا در دختران و پسران و همچنین در گروه های سنی مختلف تقریباً با هم برابر بود. نتیجه گیری: با توجه به یافته ها به نظر می‌رسد درمان با پلی سیترات پتاسیم، روش مناسبی جهت درمان اکثر سنگ های مجاری ادراری در کودکان باشد.